About the St Maximilian Kolbe Parish
The Ottoway Parish was founded in May 1957, when a formal contract was signed between the Franciscan Conventual Fathers and the Archdiocese. The Parish was established on 14th July 1957, and a house for use as a Presbytery was purchased in October 1958 – until then, a caravan had been used for this purpose.
The Franciscan Conventual Fathers concluded their work in the Parish on 25th June 1978. On 30th November Fathers Marian Szablewski, Wlodzimierz Sobolewski and Franciszek Trzupek arrived from Poland and on the very next day, 1st December, they officially took over the Parish duties.
The Parish celebrated twenty-five years of its existence on 18th April 1982. The focal point of the celebrations was a Mass concelebrated by diocesan and religious priests, presided by Bishop Philip Kennedy.
The Parish Jubilee celebrations brought together a great number of faithful from all over Adelaide with representatives of various ethnic and social groups. During the Mass everyone felt part of one Christian family.
On the night of 26th April 1983, at about 3 a.m., a fire broke out in the Parish Church of St. Joseph the Worker.
As the building was mainly of wooden construction (except for its metal framework and asbestos sheeting), within half an hour, the interior was completely gutted. Only the vestibule with its marble holy water font was left undamaged. Nothing could be salvaged from the ruins except bricks from an interior wall that divided the sanctuary and sacristy.
There was, however, one thing saved from the ashes – something that made everyone wonder and which later became a source of inspiration during the building of the new church. It was a large, black and white, photograph of St. Maximilian M. Kolbe which had remained intact among the pages of a charred book and had fallen out onto the ground. It became a precious memento of the burnt-out church.
Soon after the fire, and a year before work in rebuilding the church began, it was decided that in these present circumstances, it would be most appropriate to replace the burnt church with a new one under the patronage of St. Maximilian Kolbe. This following facts confirmed this decision:
Foremost was the fact that during the last war, many of our parishioners had been placed in forced labour camps in Germany and many of the Poles now living in Adelaide had survived various prisoner-of-war camps and even concentration (extermination) camps. It seemed, therefore, appropriate that they could have their own intercessor and patron in the person of St Maximilian M. Kolbe, all the more since the re-building of the church would take place soon after his canonisation.
Archbishop J.W. Gleeson, the then Archbishop of Adelaide, considering the arguments put forward to change the name of the church agreed, not only to name the church as proposed, but also suggested to change the name of the parish. This was to be the first church and first parish in Australia under the title of St. Maximilian M. Kolbe, the Polish martyr from Auschwitz.
A Fundraising Committee for building the church was formed and worked diligently and with perseverance to increase the necessary funds. It organised balls, barbeques, lotteries, sales of cakes and various other undertakings during the construction period.
The foundation stone was officially laid in the exterior wall of the new church on Sunday 25th November 1984, whilst the cornerstone, a piece of marble from the tomb of St. Peter in the Vatican, was placed inside the church.
It was at this same time we received ashes of prisoners murdered and burnt during World War II in the German concentration camp at Auschwitz. These ashes symbolise for us the ashes of St. Maximilian Kolbe.
The crowning touch of the efforts of everyone involved in the building of the church came on Sunday 26th January 1986 – the day on which the new church was dedicated and consecrated.
THE CHURCH OF ST. MAXIMILIAN KOLBE
After fire destroyed the St. Joseph the Worker Church, parishioners put all their energies into discussing ways and means of building a new church. The great enthusiasm of Poles and Italians, together with promises of support by various polish businesses, prompted an early start towards the realisation of these discussions.
From a choice of five submitted designs for the new church, the one from artist Bogdan Krzywon was selected. His design somewhat resembled the style of Polish churches in the Middle Ages and encompassed the characteristics of contemporary church architecture in Poland. The church was divided into three sections with the roof gradually sloping from the entrance down towards the apse. Triangular stained glass windows were envisaged above the main entrance and along the middle section. Overall, the building was beautiful but rather fragmented which was escalating the cost of the project. The architect, Stephen Rohoziński, a lecturer at the Adelaide Institute of Technology, readily and generously offered his services.
Based on the elevation drawings of architect, Bohdan Dorniak, he finalised the plans, greatly simplifying the whole project and bringing the whole structure under one architectonic form.
Despite the alterations, the roofline of the church maintained its typically Polish (Podhale) style. The whole building was based on a trapezium shape widening towards the front wall and altar. The sloping roof (from 14m to 7m over the shape) resulted in an unusual architectural effect presenting the optical illusion on both the exterior and interior, that the roof was concave. In reality, however, all the horizontal and vertical lines are straight.
When Archbishop Gleeson finally ratified the project in April 1984, the realisation of the project began. Preparation of the site for the foundations began on 16 April 1984. Thirty-five men volunteered – mostly Poles, with some Italians and Australians. At this stage, the greatest assistance came from Tadeusz K¹cki and his firm. His generosity and the voluntary labour of parishioners enabled the cost of the laying of the foundations to be halved. Andrew Szychowski undertook the responsibility of foreman on the project. His building skills and initiative, as well as his untiring physical exertion, inspired others to intensive efforts.
In September 1984, the steel framework of the church was erected at greatly reduced cost by Bolnar Constructions (situated within the parish boundaries). Of great and willing assistance were the Polish building firms of Stanis³aw Mozdeń (erected the walls) and Zenon Pawlak, tiling contractor (paved the rooms adjacent to the church).
On Sunday, 25 November 1984, the foundation stone was officially laid on the exterior wall. A piece of marble from St. Peter’s tomb in the Vatican was laid inside as the cornerstone. This relic, issued by the Vatican Institute, Fabrica di San Pietro, was accompanied by authenticating documentation, was blessed by Pope John Paul II on 3 October 1984. The documentation states that the despatched piece of marble is designated as the cornerstone for the church of St. Maximilian M. Kolbe.
At the same time, we received from Auschwitz the ashes of prisoners who were murdered and cremated at the camp during World War II and as such, symbolise for us the ashes of St. Maximilian Kolbe. Archbishop Leonard Faulkner, newly appointed to the See of Adelaide, conducted the ceremony of laying the foundation stone and cornerstone.
When the walls were completed in January 1985, Leadlight Constructions began installing the stained glass windows. These were designed by Ewa Kempen and created by her husband, Paul.
The windows cover an area of 80 square metres – the largest expanse of stained glass windows in South Australia. Due to the generosity of the Kempen’s, the Parish was obliged to pay only two-thirds of the actual cost.
The Stations of the Cross – modern illustrations and full of symbolism -were executed by Henryk Rutkiewicz and his sister Zdzisława Kopias in the Polish mountaineer style of burnt wood etching and were donated entirely free of charge.
On 14 August 1985, before a large congregation of parishioners, Fr. Marian Szablewski CR blessed the church and followed it by celebrating the first Holy Mass. During this ceremony, Assistant Parish Priest, St. Patrick’s Church, Mansfield Park, blessed the Tabernacle; Fr. George Arlaski OFM Conv., a former Parish Priest of Ottoway, blessed the Stations of the Cross; Fr. W³odzimierz Sobolewski CR; then Administrator of the Bordertown parish; blessed the stained glass windows. The statue of St. Maximilian was blessed by Fr. Gratian Ko³odziejczyk OFM Conv. Having personally known Maximilian Kolbe, Fr. Gratian gave a short talk on this occasion, emphasising his unassuming everyday holiness.
The Eucharist was celebrated in Polish, English, and Italian. Three Polish choirs, the children’s choir from St. Joseph’s School, Ottoway, and the Italian choir highlighted the ceremony. A homily marking the occasion was delivered by Fr. Marian Szablewski, in which he spoke of the Christian and social implication of the new sanctuary in Ottoway.
The whole design of the church was motivated by the theme of Fr. Kolbe’s martyrdom.
The main stained glass window (37 square metres) symbolises the sacrifice of a priest who offered his life for a fellow prisoner in Auschwitz. The lamp stand, decorated with the pattern of clothing issued at the concentration camp, is a sign of the disgrace, hatred and tragedy of the Second World War. A flame blazing from this lamp stand practically covers the rest of the stained glass window. It stands for love, sacrifice, and forgiveness – the Christian sentiments that flowed from the priestly heart of St. Maximilian in that place of extermination. The window has a further metaphorical significance: the lamp stand of Auschwitz is also the world of today – a world filled with hatred and terror. Only Christian forgiveness – the flame of love – can overcome that which is leading the world to destruction.
The side windows depict in modern styles scenes from the forty days Christ spent on earth after His Resurrection such as: The Resurrection, the Appearance to Mary Magdalene, Supper with the disciples at Emmaus, the Ascension, and the Descent of the Holy Spirit.
The theme of the glorious mysteries in the life of Christ builds joy, rebirth, and hope for a better life. It constitutes in the church building a perfect psychological counter balance to the depressing threat of the barbed wire on the main window and the overbearing presence of the Cross on the front wall.
The mosaic on the front wall depicts Christ carrying His Cross and people representing the five human races suffering with the difficulties and sufferings of life, symbolised by the crosses they are bearing. The figures are moving towards cleansing water, signifying Baptism – an immersion into the death of Christ. The skeletal remains depicted at the bottom of the mosaic depict death in the life of Man – a reality since the very beginning of the human race. As an exact copy of the excavations in Pompeii, they present the reality even more dramatically.
This is also probably a reflection of twentieth century times marred by the ghastliness of wars and extermination camps. Ultimately, however, this suffering only has meaning in the Cross of Christ who gives it the value of redemption for humanity and reparation for the sins of the world.
The motto expressed in the scriptural quotation encloses the whole picture as if in a semicircular brace and the key of the theological concept of the whole mosaic: “if anyone wants to be a follower of mine, let him renounce himself and take up his cross and follow me.” (Mat. 16:24).
J. S. Ostoja-Kotkowski designed the mosaic based on the figure of Christ and five couples representing the earth’s races. The artist based his design mainly on the works of Durer, Bellini, and Dore. Zbigniew and Maria Mazurczak executed the mosaic. The materials for the mosaic were imported from the noted firm ‘Angelo Orsoni’ of Venice.
The bronze bas-reliefs on the altar, lectern, and on the cover of the baptismal font were created by Henryk Cyza and Bogdan Krzywoñ according to the project prepared by Z. Mazurczak.
The depictions on the altar are theologically linked with the Mystery of the Eucharist. They represent the Last Supper, the Sacrifice of the High Priest
Melchizedek, and the Multiplication of the Loaves and Fishes. The lectern contains the symbols of the four Evangelists separated by the horizontal and vertical lines of a cross. The cover of the baptismal font shows scenes from the life of John the Baptist.
On the wall to the left of the altar hangs a picture of Our Lady of Częstochowa painted by Bogdan Krzywoń. Nearby is a statue of St. Maximilian, imported from the Roman firm of Domus Dei. It is elevated by a mausoleum containing ashes from Auschwitz and relics of St. Maximilian given to the Church of Ottoway by the General Headquarters of the Franciscan Fathers in Rome. Also acquired from Domus Dei were the Tabernacle, Sanctuary Lamp, Processional Crucifix, Candlesticks, and Lectern.
On the side walls there hang, on one side, a portrait of Pope John Paul II, and on the other, that of the Founder of the Resurrectionists, Bogdan Jański. Both portraits are very faithful representations carried out by two artists from Sydney: G. Turner and B. Strauss.
In January 2001, Archbishop L. Faulkner blessed a statue of the Infant Jesus “Santo Nino” which is venerated by members of our Philippine community. The statue is encased in glass and stands on a marble pedestal on the sidewall to the left of the altar.
The Italian Firm Three A Joinery, according to specifications by the architect, made the pews and other furniture with great reduction in the cost Stephen Rohoziñski.
Sunday 26 January 1986 saw the crowning touch to all the parishioners’ efforts in building the church. The new church was dedicated and consecrated on this day.
After Michael O’Loghlen, Chairman of the Parish Pastoral Council, welcomed Archbishop Faulkner His Grace was symbolically handed the keys of the Church and a medal of St. Maximilian Kolbe. Next, the architect, Stefan Rohoziñski, in a short speech in English, said to the congregation:
Your Grace, Most Reverend Father General, Distinguished Guests, Parishioners:
This church is a simple, but we believe, an inspiring building. It is built out of ordinary building materials, but it is built strongly. It is united in its form and function, but could be adopted for a variety of uses.
The church is widest at the altar and narrowest at the entrance, to give the congregation good visual contact with the sanctuary and to provide for better and more intimate participation in the service.
The roof, tallest over the entrance and almost forming a tower, is marking the church’s presence and is well visible day and night. The outline of the rood and the timber ceiling inside, echo the roofs of the Polish timber churches of the Carpathian Mountains. And there is a touch of beautiful richness of the Italian Renaissance in some elements of the church interior. This is so, as the church builders, who came from near and far, combined European building and artistic traditions with Australian knowledge and technology. They built this church as they believe in God. They believe in serving their community and they believe in a better future.
According to earliest Church traditions, the Archbishop inserted into the altar the relics of martyrs as a sign of the unity between our Church and the Universal Church, and the sacrifice of the martyrs who gave up their life for Christ. The relics are of St. Cecelia and St. Lawrence – martyrs of the 3rd Century.
After the anointing and incensing of the altar and walls, the church blazed with lights. Polish and Italian choirs, soloists, and prayers both in English and Latin gave this celebration a truly Catholic and multi-cultural character. The vast number of faithful participating raised this celebration to the level of a religious manifestation.
The participation of representatives of the South Australian Government as well as many Polish organizations emphasised the national and community importance of this celebration.
At the conclusion, a talk was given in English, Italian and Polish by the Superior General of the Congregation of the Resurrection, Fr. Robert Kurtz, who came from Rome especially for this celebration. These are the words he spoke to the Polish people:
Dear Polish Brothers and Sisters!
There are today many reasons for the joy which is evident in your faces. We all share in the joy of this new church, which is named after a contemporary Polish saint. This new, magnificent church is a symbol of our Christian faith and love – that faith and love which St. Maximilian Kolbe and each of you first learned in your native Poland.
As Superior General of the entire Congregation of the Fathers of the Resurrection, I wish to personally thank each of you for your love and support of our priests – Fr. Marian, the local parish priest, and all the Resurrectionists who worked here. Their presence here wills us with joy. I would also like to publicly thank you for your generous offerings, for your artistic and technical input, as well as for every effort made in building this church.
May this church in honour of St. Maximilian Kolbe always be a source of joy and God’s blessings in your families and in the whole Polish community in Adelaide.
God bless you!
After Mass, a social gathering of those present in a friendly, holy atmosphere was a further expression of experiencing the joy of that day. This atmosphere was enhanced by the performance of the ‘Tatry’ Song and Dance Ensemble, soloists, and the choirs.
PARISH HALL
The Parish Hall has been alongside St. Maximilian Kolbe Church for over thirty years. This building, now called the St John Paul II Centre has been used for various functions.
During the building of the new church, all Masses, Devotions, and Feasts were celebrated within its walls.
At present, the Centre has taken on a new look. Renovations have been completed – new parquetry has been laid; nine murals have been painted along its inside walls depicting scenes from different parts of the world representing homelands of our parishioners; a new sound system and lighting have been installed. The Centre can be used for various functions (concerts, discos for the young, etc.).
However the Centre is mainly used for Sunday Luncheons, cultural meetings and Polish Seniors lunches. It is also available for hire for wedding receptions birthdays parties etc. This has been made possible thanks to the council approved kitchen facilities.
Since 1988 there was also a library in the Centre. This library was established by Mrs Joanna Kosiek with the help of Mrs. Kalina Pilarska.
MUSEUM – EXHIBITION
The Parish Museum, dedicated to St John Paul II and the history of Poland is housed in the former library. It was officially opened in the year of the beatification of John Paul II by Archbishop Wilson and Archbishop Faulkner.
Exhibits housed here were mainly donated by parishioners and were imported from Poland Brazil and Argentina. There are pieces which belonged to Cardinal Wojtyla (later Pope John Paul II). Among these is Card. Wojtyla’s gorget and rosary.
In the display case dedicated to the Congregation of the Resurrectionists there is picture of Our Lady of Czestochowa (the Black Madonna) with a personal dedication and signature of John Paul and a pen with which he signed this image. The dedication was to the first Resurrectionists who came to Australia in 1978 as missionaries.
In the section devoted to the History of Poland (which was opened on the 100th anniversary of Poland regaining independence) there is an impressive collection of replicas of weapons, armour, war decorations, etc. There are also many folk products from Poland.
It is impossible to describe all the exhibits, so we invite you to come and see the museum and exhibition.
PARISH COMMUNITY
The aim of our Parish Family is for us, as God’s people, to participate in Christ’s saving work and to give each other spiritual and material help.
The Parish embraces its role in the care and education of its families and their children which come from several different ethnic groups. The largest groups are from Poland, Vietnam, the Philippines, and Indochina.
PARISH PASTORAL COUNCIL – The Council plays an enormous part in the management of our Parish. Its main aim is the spiritual welfare of the faithful and to help in strengthening the participation of various parish groups.
LITURGY GROUP – Members of this group are: the Parish Priest, Organist, Altar Boys’ representative, Catechism Co-ordinator, Readers’/Narrators’ Co-ordinator, and the Church Decoration Representative. The group meets before important events to prepare the liturgy and decorate the church.
“POLANKI” CHOIR – This choir was formed in 1984 and its members come from various parishes in Adelaide. The Polanki Choir sing at important parish events and fests as well as other community celebrations.
“KNIGHTS OF THE IMMACULATE” – This group was formed in the Parish in 1990 and participates in important feasts, helping in the preparation of the Liturgy as well as Special Devotions. It also produces a monthly religious programme on the local radio station. Members of the Group pray for all those who seek their prayers. Meetings of the group are held monthly.
SENIORS’ GROUP – the St John Paul II Seniors Club was established in 1985, and was the first Polish Seniors’ Club in Adelaide. It meets on the last Tuesday of each month. The Meeting begins with Holy Mass and is followed by a 3-cousrse meal. Activities include: Bingo, communal singing, and information sessions on subjects pertaining to the aged. Day excursions are also organised – some for 1-day, others for 5-days (to Canberra, the Gold Coast, etc.). This group forms an integral part of Parish life.
ALTAR BOYS’ GROUP – Altar boys and two “Masters of Ceremonies” take part in serving at Sunday Masses, on Special Feast Days and Devotions.
They meet once a month to improve their altar duties with theory and practice sessions. Of course, there is always time for a shared meal and some fun!
ROSARY GROUP – The Rosary Group in the Parish prays together in Church as well as in private homes for special intentions. They also help with organising Parish celebrations.
CHARITY GROUP “ORFANATO” – “Orfanato” is one of the largest parish groups. This charity group sends aid to an in orphanage in Sao Paulo in Brazil which houses over80 homeless children. The group also offers help to those experiencing tragic situations.
“ST. VINCENT DE PAUL” GROUP – The few members of this regularly visit families requesting assistance.
VIETNAMESE COMMUNITY GROUP – This group was formed by a small number of Vietnamese parishioners and those living in the vicinity who came to daily masses as well as Sunday masses celebrated in English. This group has grown substantially since 2015 and wanted to have mass said in their own language so that they could be joined in prayer with their parishioners in Vietnam as they prayed for the beatification of Father Francis Truong Buu Diep. Father Francis gave his life to save 70 catholics from the Tac Say Parish in 1946. His sacrifice is similar to the one of St Maximilian Kolbe who is the Patron Saint of our Parish.
With the support of Father Marek Ptak CR and the Parish Pastoral Council, as of 13th November 2015, permission has been granted to celebrate Mass in Vietnamese on the second Friday of each month. There is also the opportunity for confession in the Vietnamese language prior to mass.
This group has significantly grown , especially during the Covid 19 pandemic. Today this group is one of the largest, the youngest and the most active groups in the Parish. They are actively involved in all special celebrations, processions and work around the grounds of the church. They also have a representative on the Parish Pastoral Council.
For better communication, important information is printed in the weekly bulletin in Vietnamese. May God through the intercession of the Vietnamese Martyrs, support their faith in the spirit of love and unity.
“KITCHEN GROUP” – Members of this group work in the Parish kitchen preparing tasty Polish food at all Parish celebrations and some Sunday Luncheons. They also bake cake for Sunday lunches.
PARISH MEETINGS
All Parish Groups hold regular meetings to improve their organisational skills as well as to become more involved in the life of the Parish and Church. These meetings are generally held in the St John Paul II Centre or the adjoining Meeting Room.
Over the past few decades our Church and the Centre have been hosts to many distinguished guests. Among them were:
1973
Cardinaal Karol Wojtyla – St John Paul II
Cardinal H. Gulbinowicz
Archbishop W. Rubin
Archbishop Sz. Wesoly
1988
Cardinal Jozef Glemp – Primate of Poland
1989
Delegation of Polish Parliamentarians
Representatives of the Congress of American Poles
Children’s Choir from Laski
“Pierwniosnek” Ensemble from Bialorus
2001
Classical Duet from Sweden – Mr and Mrs Szymczynski
“Wilenszczyzna”Ensemble from Latvia
2018
Bishop Wieslaw Spiewak CR from Bermuda
And many others.
HISTORIA PARAFII
Parafia Ottoway została erygowana w maju 1957r., na skutek formalnie spisanej umowy między Ojcami Franciszkanami Konwentualnymi i Archidiecezją. Parafia zaczęła istnieć 14 lipca 1957r., a w październiku 1958 r. Zakupiono dom na użytek księży. Dotąd w użyciu był karawan.
Dnia 25 czerwca 1978r., Ojcowie Franciszkanie Konwentualni zakończyli pracę w parafii. Dnia 30 listopada przybyli z Polski księża: Marian Szablewski, Franciszek Trzupek i Włodzimierz Sobolewski, a następnego dnia, 1 grudnia przejęli oni oficjalnie duszpasterstwo w parafii.
Dnia 18 lipca 1982r. Parafia nasza obchodziła Srebrny Jubileusz swego istnienia. Centralnym punktem obchodów była Msza św. Koncelebrowana pod przewodnictwem ks. Biskupa Filipa Kennedy’ego z udziałem księży diecezjalnych i zakonnych oraz sióstr zakonnych.
Uroczystość jubileuszowa parafii zgromadziła licznych wiernych nie tylko z parafii, ale również z całej metropolii Adelaide. Reprezentowali oni różne grupy etniczne i społeczne. W liturgii Eucharystycznej wszyscy razem poczuli się jedną rodziną chrześcijańską.
W nocy, 26 kwietnia 1983r. Około 3.00 w kościele parafialnym św. Józefa Robotnika wybuchł pożar.
Ponieważ był on w większości drewniany, za wyjątkiem metalowej konstrukcji i płyt azbestowych, w ciągu pół godziny ogień strawił prawie całe wnętrze. Pozostał tylko przedsionek z nietkniętą marmurową kropielnicą. Ze zgliszczy nie udało się uratować nic oprócz cegieł z zakrystii przyległej do absydy kościoła.
W wypalonym rumowisku pozostało jednak coś, co wprawiło nas w zdumienie i stało się źródłem natchnienia przy budowie nowego kościoła. Było to czarno-białe duże zdjęcie św. Maksymiliana Marii Kolbe, które zachowało się w spopielonej książce i wypadło na ziemię. Wówczas zabraliśmy je jako cenny relikt po spalonym kościele. Już wkrótce po pożarze, na rok przed rozpoczęciem budowy na miejscu spalonego kościoła nowej świątyni pod wezwaniem św. Maksymiliana M. Kolbe byłoby rzeczą odpowiednią dla miejsca i czasu, w jakim żyjemy. Potwierdzały następujące okoliczności:
Najpierw to fakt, że wielu naszych parafian podczas ostatniej wojny przeszło przez obozy pracy w Niemczech, a niemało Polaków zamieszkałych obecnie w Adelajdzie było w różnych obozach jenieckich, a nawet w obozach zagłady. Wydawało nam się słuszne, żeby mieli oni swojego orędownika i patrona w osobie św. Maksymiliana M. Kolbe, tym bardziej, że budowa naszego kościoła wypadła wkrótce po jego kanonizacji.
Ks. Arcybiskup J.W. Gleeson, ordynariusz Archidiecezji Adelaide, rozważywszy przedstawione mu racje przemawiające za nowym wezwaniem kościoła, zgodził się nie tylko na mianowanie kościoła według naszego życzenia, ale zaproponował również przemianowanie parafii. Miał to być więc pierwszy kościół i pierwsza parafia w Australii pod wezwaniem św. Maksymiliana M. Kolbe, Polaka męczennika z Oświęcimia.
Do stałego wzrostu funduszów przez cały okres budowy przyczyniał się gorliwie i wytrwale Komitet Fundacyjny Budowy kościoła, którzy organizował na ten cel zabawy, BBQ, wyprzedaż artykułów, loterie i różne inne imprezy i przedsięwzięcia.
W niedzielę, 25 listopada 1984r. została wmurowana uroczyście tablica fundacyjna na zewnętrznej stronie nowego kościoła, a wewnątrz położono kamień węgielny stanowiący kawałek marmuru z grobu św. Piotra na Watykanie.
W tym samym czasie otrzymaliśmy z Oświęcimia prochy pomordowanych i spalonych w krematorium więźniów obozu podczas II wojny światowej, które stanowią dla nas symboliczne prochy Maksymiliana Kolbe.
Niedziela, 26 stycznia 1986r. była dniem, który wspaniale uwieńczył wszystkie wysiłki parafian przy budowie kościoła. Był to dzień dedykacji i konsekracji nowej świątyni.
HISTORIA KOŚCIOŁA ŚW. MAKSYMILIANA KOLBE
Po pożarze i zniszczeniu kościoła Św. Józefa, parafianie przystąpili bardzo energicznie do organizowania środków na budowę nowej świątyni. Wielki zapał Polaków i Włochów, oraz obietnice ze strony różnych firm polskich przynaglały do szybkiego rozpoczęcia prac wstępnych.
Z pięciu różnych projektów nowego kościoła przyjęto model artysty-plastyka, Bogdana Krzywonia. Model ten przypomniał nieco styl kościołów polskich z okresu Średniowiecza, a zarazem skupiał w sobie cechy charakterystyczne współczesnego budownictwa sakralnego w Polsce. Kościół podzielony był na trzy segmenty, których dach coraz bardziej obniżał się od frontu w kierunku absydy. Z przodu nad głównym wejściem oraz w środkowym segmencie zaplanowane były trójkątne witraże. Wszystko razem tworzyło budowlę piękną ale i kosztowną.
Prof. Architekt Stefan Rohoziński wykładający architekturę w Instytucie Technologii w Adelajdzie przyszedł parafii z bezinteresowną pomocą. Bazując na rysunkach elewacji wykonanych przez architekta Bohdana Dorniaka uprościł on w znacznej mierze cały projekt i zawarł całą konstrukcję w jednej bryle architektonicznej. Linia dachu kościoła pomimo uproszczeń zachowała charakter polski (podhalański), a cały budynek oparł się na planie trapezu rozszerzającego się w kierunku ściany frontalnej i ołtarza. Obniżająca się linia dachu (z 14m do 7m) na planie trapezu dawała w rezultacie niezwykły efekt architektoniczny. Polegał na wrażeniu optycznym zarówno od wewnątrz jak i zewnątrz, że dach jest łukowato wklęsły, podczas gdy w rzeczywistości wszystkie linie poziome i pionowe dachu są proste.
Po zatwierdzeniu projektu przez ks. Arcybiskupa J. W. Gleesona w kwietniu 1984r. przystąpiono do jego realizacji. Pierwsze prace, związane z przygotowaniem terenu pod fundament kościoła, zaczęto dnia 16 kwietnia 1984 r. Do pracy ochotniczej zgłosiło się 35 mężczyzn, w większości Polaków, a wśród nich kilku Włochów i Australijczyków. Największe zasługi w tej fazie pracy położyl Tadeusz Kącki wraz ze swoją firmą. Dzięki jego bezinteresowności i pomocy parafian zdołano położyć fundamenty za połowę planowanej sumy. Odpowiedzialność za kierownictwo budowy przyjął Andrzej Szychowski, który swoim talentem budowlanym i przedsiębiorczością oraz własnym niestrudzonym wysiłkiem fizycznym pociągał innych do wytężonej pracy.
We wrześniu 1984 r. wzniesiono konstrukcję stalową kościoła.
W niedzielę, 25 listopada 1984 r. została wmurowana uroczyście tablica fundacyjna na zewnętrznej stronie kościoła, a wewnątrz położono kamień węgielny stanowiący kawałek marmuru z grobu św. Piotra na Watykanie. Ten relikt, wydany nam przez instytucję watykańską ‘Fabbrica di San Pietro’ i opatrzony dokumentem stwierdzającym jego autentyczność, został poświęcony przez papieża Jana Pawła II dnia 3 października 1984 r. Dokument stwierdza, że nadesłany kawałek marmuru przeznaczony jest na kamień węgielny dla kościoła św. Maksymiliana M. Kolbe.
W tym samym czasie otrzymaliśmy z Oświęcimia prochy pomordowanych i spalonych w krematorium więźniów obozu podczas II wojny światowej, które stanowią dla nas symboliczne prochy Maksymiliana Kolbe.
Ceremonii wmurowania tablicy fundacyjnej i kamienia węgielnego dokonał ks. Arcybiskup Leonard Faulkner, nowo mianowany ordynariusz metropolii Adelaide. Po ukończeniu murów w styczniu 1985 r. firma Leadlight Creations przystąpiła do zakładania witraży. Projekt witraży wykonała Ewa Kempen, a urzeczywistnił go jej mąż Paul Klempen. Witraże zajmują powierzchnię 80m.kw., co stanowi największą powierzchnię w Południowej Australii. Dzięki ofiarności państwa Kempen parafia była zobowiązana zapłacić tylko 2/3 należnej sumy.
Drogę krzyżową całkowicie bezinteresownie wykonał Henryk Rutkiewicz wraz ze swoją siostrą Zdzisławą Kopias. Są to nowoczesne, pełne symboliki obrazy, wykonane metodą wypalania w drzewie na wzór góralski w Polsce.
Dnia 14 sierpnia 1985 r. ks. Marian Szablewski, C.R., miejscowy proboszcz dokonał poświęcenia kościoła, a następnie została odprawiona pierwsza Msza św. w obecności licznie zebranych parafian. Podczas tej uroczystości, poświęcenia tabernakulum dokonał ks. Denis Edwards, wikariusz kościoła parafialnego w Mansfield Park; ks. George Arlaski, O.F.M. Conv., były proboszcz parafii Ottoway poswięcił drogę krzyżową; ks. Włodzimierz Sobolewski, C.R., administrator parafii w Bordertown, S.A., poswięcił witraże; a statuę św. Maksymiliana poswięcił ks. Gracjan Kołodziejczyk, O.F.M. Conv. Ten ostatni znając osobiście O. Maksymiliana Kolbe wygłosił z tej okazji krótkie przemówienie, podkreślając jego świętość na codzień. Liturgię odprawiono w języku polskim, angielskim i włoskim. Uroczystość uświetniły trzy chóry polskie, chór dziecięcy ze szkoły św. Józefa w Ottoway, oraz chór włoski. Kazanie okolicznościowe wygłosił ks. proboszcz Marian Szablewski, w którym omówił znaczenie chrześcijańskie i społeczne nowej świątyni w Ottoway.
Cały wystrój kościoła został dostosowany do idei męczeńskiej ofiary Maksymiliana Kolbe. Główny witraż o powierzchni 37m.kw. symbolizuje ofiarę kapłana oddającego swe życie za współwięźnia w Oświęcimiu. Znicz w kolorze pasiaków z obozu koncentracyjnego jest znakiem hańby, nienawiści i tragedii z czasów II wojny światowej. Z tego znicza unosi się płomień pokrywający prawie całą resztę powierzchni witraża. Oznacza on miłość, ofiarę i przebaczenie – uczucia chrześcijańskie płynące z kapłańskiego serca św. Maksymiliana w miejscu zagłady.
Witraż ten ma jeszcze inne znaczenie przenośne: Znicz oświęcimski to również nasz dzisiejszy świat, pełen nienawiści i grozy. Tylko przebaczenie chrześcijańskie -płomień miłości. –jest w stanie pokonać to, co prowadzi świat do zguby.
Boczne witraże zawierają nowocześnie stylizowane sceny z 40 dni Chrystusa na ziemi po swoim zmartwychwstaniu, a mianowicie zmartwychwstanie, ukazanie się Chrystusa Marii Magdalenie, rozmowa z niewiernym Tomaszem, wieczerza z uczniami w Emmaus, Wniebowstąpienie i Zesłanie Ducha św. Tematyka tajemnic chwalebnych z życia Chrystusa wnosi radość, odrodzenie i nadzieję na lepsze życie. Stąd stanowi w kościele doskonałą przeciwwagę psychologiczną wobec przygniatającej grozy drutów kolczastych na głównym witrażu oraz wszechwładnie panującego krzyża na frontowej ścianie.
Mozaika na frontowej ścianie ukazuje Chrystusa niosącego swój krzyż oraz ludzi z 5 ras borykających się ze swymi życiowymi trudnościami i cierpieniami, które symbolizują niesione przez nich krzyże. Idą oni w kierunku oczyszczającej ich wody, która oznacza chrzest będący zanurzeniem w śmierci Chrystusa. Pojawiające się w dolnej części mozaiki piszczele i czaszki symbolizują rzeczywistość śmierci w życiu człowieka od początków istnienia rodzaju ludzkiego. Wierne obrazy z wykopalisk w Pompei czynią tę rzeczywistość jeszcze bardziej dramatyczną. Jest w niej też chyba odbicie czasów dwudziestego wieku, skażonych makabrycznoscią wojen i obozów zagłady. Ostatecznie jednak cierpienie to znajduje swój sens w krzyżu Chrystusa, który nadaje mu walor odkupieńczy dla ludzkości i akt zadośćczyniący za grzechy świata. Motto wyrażone w ewangelicznej sentencji (koloru złota) zamyka obraz jakby półkolistą klamrą i stanowi klucz do zrozumienia myśli teologicznej całej mozaiki: ‘JEŚLI KTO CHCE PÓJŚĆ ZA MNA, NIECH SIĘ ZAPRZE SAMEGO SIEBIE, NIECH WEŻMIE KRZYŻ SWÓJ , I NIECH MNIE NAŚLADUJE.’ (Mt. 16, 24).
J.S. Ostoja-Kotkowski zaprojektował mozaikę posługując się obrazem Chrystusa oraz pięcioma parami przedstawiającymi rasy ludzkie na kuli ziemskiej. Artysta oparł swoje obrazy głównie na pracach Durera, Belliniego i Dore. Mozaikę wykonali Zbigniew i Maria Mazurczakowie. Materiał na mozaikę sprowadzono z Wenecji, od słynnej firmy “Angelo Orsoni”. Płaskorzeźby w ołtarzu, na ambonie na pokrywie chrzcielnicy wykonali z brązu Henryk Cyza i Bogdan Krzywoń według projektu Z. Mazurczaka. Obrazy w ołtarzu związane są teologicznie z tajemnicą Eucharystii. Przedstawiają one Ostatnią Wieczerzę, ofiarę kapłana Melchizedecha oraz rozmnożenie chleba i ryb. Ambona zawiera symbole czterech ewangelistów, oddzielone pionową i poziomą linią krzyża. Pokrywa chrzcielnicy przedstawia sceny z życia św. Jana Chrzciciela.
Po lewej stronie od ołtarza na ścianie widnieje obraz Matki Boskiej Częstochowskiej pędzla Bogdana Krzywonia, a obok poniżej statua św. Maksymiliana Kolbe rzymskiej firmy ‘Domus Dei’. Statua wznosi się na mauzoleum zawierającym prochy z Oświęcimia oraz relikwie świętego Maksymiliana podarowane dla kościoła w Ottoway przez Kurię Generalną Ojców Franciszkanów w Rzymie. Rzymska firma ‘Domus Dei’ wykonała również tabernakulum, wieczną lampę, krzyż procesyjny, lichtarze i pulpit do mszału. Na ścianie bocznej wisi z jednej strony portret Ojca św. Jana Pawła II, a z drugiej strony – założyciela Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, Bogdana Jańskiego. Obydwa portrety są bardzo wierne i wykonane przez dwóch artystów-malarzy z Sydney: G. Turner’a i B. Straussa.
Od stycznia 2001 r., na bocznej ścianie znajduje się statua Dzieciątka Jezus ‘Santo Nino’ czczonej na Filipinach. Poświecenia statuły dla wspólnoty filipińskiej dokonał ks. Arcybiskup L. Faulkner.
Ławki oraz wszystkie inne meble dla kościoła wykonała miejscowa firma włoska ‘Three A Joinery’ według projektu architekta Stefana Rohozińskiego.
Niedziela, 26 stycznia 1986 r. była dniem, który wspaniale uwieńczył wszystkie wysiłki parafian przy budowie kościoła. Był to dzień dedykacji i konsekracji nowej świątyni. Po przywitaniu ks. Arcybiskupa L. Faulkner’a przez przewodniczącego Rady Parafialnej, M. O’Loghlen’a wręczono Arcybiskupowi symboliczne klucze od kościoła i medal z wizerunkiem św. Maksymiliana M. Kolbe. Następnie architekt kościoła, Stefan Rohoziński w krótkim angielskim przemówieniu powiedział zebranym:
„Wasza Ekscelencjo, Najprzewielebniejszy Ojcze Generale, Zacni Goście, Parafianie!
Kościół ten jest prosty i zwykły, ale nastraja do skupienia i modlitwy. Zbudowany z zwykłego materiału budowlanego, ale solidnie. Jest jednolity w swej formie, dostosowany do swej istotnej funkcji, ale może służyć i innym celom. Najszerszy przy ołtarzu i najwęższy przy wejściu, tak że wierni widzą dobrze sanktuarium, co ułatwia pełne uczestnictwo w nabożeństwach.
Dach, najwyższy przy wejściu, tworząc jak gdyby więżę, świadczy, że to kościół, i widzi się go we dnie i w nocy. Linia dachu i drewniany sufit przypomina dachy polskich drewnianych kościółków w Karpatach. Niektóre elementy wnętrza mają cechy pięknego włoskiego renesansu. A to dlatego, że ci co wznosili kościół, przybysze z bliska i z daleka, wnieśli artystyczne tradycje budownictwa europejskiego w połączeniu z australijską wiedzą i techniką. Budowali ten kościół, bo wierzą w Boga, w służbę bliźniemu i w lepszą dla wszystkich przyszłość.”
Zgodnie z najstarszą tradycją Kościoła ks. Arcybiskup umieścił w ołtarzu relikwie męczenników jako znak łączności naszej świątyni z Kościołem Powszechnym i ofiarą męczenników, którzy oddali życie dla Chrystusa. Były to relikwie św. Cecylii i św. Wawrzyńca – męczenników pochodzących z III wieku. Po namaszczeniu i okadzeniu ołtarza i murów, zajaśniał od świateł cały kościół. Chóry polskie, włoski, soliści oraz modlitwy wykonywane po angielsku i po łacinie nadały tej uroczystości prawdziwie katolicki i wielo-kulturowy charakter. Masowy udział wiernych podniósł tę uroczystość do rangi religijnej manifestacji. Udział przedstawicieli rządu Południowej Australii oraz wielu organizacji polonijnych podkreślił znaczenie narodowe i społeczne tej uroczystości. Na zakończenie przemówił po angielsku, po włosku i po polsku Przełożony Generalny Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, ks. Robert Kurtz, który na tę uroczystość przybył specjalnie z Rzymu. Oto jego słowa skierowane do Polaków:
„Drodzy Bracia i Siostry, Polacy!
Jest dziś wiele powodów do radości, którą można odczytać z waszych twarzy. Wszyscy mamy udział w radości tego nowego kościoła, który nosi imię współczesnego polskiego świętego. Ten nowy, wspaniały kościół jest symbolem waszej chrześcijańskiej wiary i miłości – tej wiary i miłości, których św. Maksymilian Kolbe i każdy z was uczył się po raz pierwszy w waszej rodzimej Polsce.
Jako Przełożony Generalny całego Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców chciałbym wam osobiście podziękować za waszą miłość i wsparcie dla naszych księży – księdza Mariana, tutejszego proboszcza i wszystkich Zmartwychwstańców, którzy tu pracowali. Ich obecność tutaj napawa nas radością. Również chciałbym wam publicznie podziękować za waszą hojność w ofiarach, za wasz artystyczny i fachowy wkład, jak również za każdy wysiłek włożony przy budowie tego kościoła.
Niech ten kościół ku czci św. Maksymiliana Kolbe zawsze będzie Źródłem radości i błogosławieństwo Bożego w waszych rodzinach i w całej współnocie polskiej w Adelaide.”
Spotkanie towarzyskie wiernych po Mszy św., w miłej świątecznej atmosferze, było dalszym wyrazem przeżywania radości tego dnia. Atmosferę tę uświetnił wspaniały występ Zespołu Pieśni i Tańca ‘Tatry’” oraz solistów i Chórów.
SALA PARAFIALNA
Przy Parafii Św. Maksymiliana Kolbe istnieje Sala Parafialna – Centrum Parafialne im. Św. Jana Pawła II. Na przestrzeni kilkudziesięciu lat spełniała ona różne funkcje.
W okresie budowy nowego kościoła, w Sali Parafialnej były celebrowane wszystkie msze święte oraz inne uroczystości parafialne. Obecnie Sala nabrała nowego wyglądu. Zakończono remont, założono nowy parkiet, namalowano na ścianach 9 dużych widoków z różnych stron świata. Widoki te reprezentują narodowości zamieszkujące naszą parafii. Został zainstalowany nowy system nagłośnienia, oraz nowe oświetlenie. Sala więc może zasłużyć do różnych celów (przyjęcia, dyskoteki, itd).
Ale głównie służy naszym parafianom jako miejsce na wspólne coniedzielne posiłki, rozrywki, spotkania kulturalne, spotkania i obiady klubów seniora. Sala jest również wypożyczana na szczególne okazje jak wesela, przyjęcia urodzinowe itp. Jest to możliwe, dzięki dobremu zapleczu i dobrze wyposażonej kuchni. Od 1988-go roku, w budynku Sali Parafialnej funkcjonowała Biblioteka. Biblioteka została założona przez panią Joannę Kosiek. Pomagała jej pani Kalina Pilarska.
MUZEUM – WYSTAWA
W dawnym pomieszczeniu biblioteki parafialnej w roku beatyfikacji Jana Pawła II Arbp Wilson i Arbp Faulkner otworzyli parafialne muzeum i wystawę poświęconą Janowi Pawłowi II i Historii Polski.
Eksponaty zgromazone tutaj w większości zostały ofiarowane przez Parafian i sprowadzone z Polski a nawet Brazylii i Argentyny. Posiadamy rzeczy, które należały prywatnie do Kard. Wojtyły a później do Papieża Jana Pawła II-go. Jest tutaj między innymi srebrny ryngrat Kard. Wojtyły i Jego różaniec.
W gablotce poświęconej Zgromadzeniu Zmartwychwstańców posiadamy obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z osobistą dedykacją i podpisem Jana Pawła oraz długopis, którym podpisał ten obraz, dedykując to pierwszym Zmartwychwstańcom udającym się na misję w Australii w 1978 r.
W części poświęconej Historii Polski (która została otwarta w 100-tną rocznicę odzyskania niepodległości) posiadamy okazałą kolekcję replik broni, zbroi, odznaczeń itp. Można tutaj również zobaczyć wiele wyrobów ludowych z Polski.
Nie sposób opisać wszystkie eksponaty, dlatego zapraszamy do obejrzenia muzeum i wystawy.
WSPÓLNOTA PARAFIALNA
Nasza wspólnota parafialna ma na celu uczestnictwo Ludu Bożego w zbawczym dziele Chrystusa i świadczenie sobie wzajemnej pomocy duchowej i materialnej. Parafia obejmuje swoją troską duszpasterską i wychowawczą rodziny i ich dzieci z kilkunastu różnych grup etnicznych. Największą grupę stanowią Polacy, Wietnamczycy, Filipińczycy oraz grupa Indochińska.
DUSZPASTERSKA RADA PARAFIALNA
Ogromną rolę w zarządzaniu parafią odgrywa Duszpasterska rada parafialna. Jej głównym zadaniem jest troska duszpasterska o wiernych i pomoc w ożywianiu ziałalności grup parafialnych.
GRUPA LITURGICZNA – w skład tej grupy wchodzą; ksiądz, organista, przedstawiciel ministrantów, koordynatorka katechetek, koordynator lektorów i komentatorów, oraz dekoratorki. Grupa spotyka się przed ważniejszymi uroczystościami, jej zadaniem jest przygotowywanie liturgii i dekorowanie kościoła.
CHÓR „POLANKI” – został założony w 1984 roku i składa się z członkiń pochodzących z różnych ośrodków duszpasterskich. Chór śpiewa na większych uroczystościach parafialnych i okolicznościowych.
GRUPA RYCERZA NIEPOKALANEJ – powstała w 1990 roku przy Parafii Św. Maksymiliana. Grupa włącza się we wszystkie większe uroczystości, i pomaga w przygotowaniu liturgii. Prowadzi również audycję radiową o tematyce religijnej. Członkowie Grupy Rycerza Niepokalanej modlą się za wszystkich, którzy ich od modlitwę proszą. Spotkania Grupy są raz w miesiącu.
KLUB SENIORA im. Św. jana Pawła II powstał w 1985 roku jako pierwsza grupa polskich seniorów w Adelajdzie. Spotkania Grupy są w ostatni wtorek każdego miesiąca, rozpoczynając się mszą św. a później przy obiedzie składających się z trzech dań. Grupa spotyka się na: Bingo, wspólny śpiew i spotkania informacyjne na tematy dotyczące osób w starszym wieku, wycieczki – niektóre całodzienne, a czasami na pięciodniowe wycieczki do innych stanów. Grupa Seniorów odgrywa ważną i integralną rolę w życiu Parafii.
GRUPA MINISTRANTÓW – w sprawowaniu liturgii niedzielnej i świątecznej pomaga zawsze grupa chłopców ministrantów oraz dwóch „Mistrzów Ceremonii”. Spotkania odbywają się raz w miesiącu, mają na celu lepsze przygotowanie chłopców do liturgii zarówno teoretyczne jak i praktyczne. Jest również zawsze czas na wspólny posiłek i zabawę.
GRUPA ŻYWEGO RÓŻAŃCA – w parafii istnieje grupa różańcowa, która modli się wspólnie w kościele i w domach w specjalnych intencjach Kościoła, oraz pomaga w organizowaniu uroczystości parafialnych.
GRUPA CHARYTATYWNA „ORFANATO” – dużą grupą w parafii jest grupa charytatywna „Orfanato” pomagająca sierocińcowi w Sao Paulo w Brazylii. W sierocińcu jest ponad 80-cioro bezdomnych dzieci. Grupa ta również niesie pomoc innym w tragicznych momentach.
GRUPA ŚW. WINCENTEGO A PAULO – grupa ta składa się z kilku osób, odwiedzających regularnie rodziny proszące o pomoc.
GRUPA VIETNAMSKA
Wspólnota Wietnamska w Parafii Św. Maksymiliana Kolbe Ottoway uformowała się z małej grupy parafian i mieszkających w okolicy parafii. Byli to uczestnicy codziennych mszy św. jak również niedzielnych w języku angielskim.
Od roku 2015 grupa ta zaczęła się znacznie rozrastać, wierni wyrazili chęć celebrowania eucharystii również w ich języku i w ten sposób łączyć się w modlitwie z wiernymi w Wietnamie w intencji beatyfikacji księdza Francis Truong Buu Diep.
Ks. Francis poświęcił swoje życie, aby ocalić 70-ciu katolików z Tac Say Parafii w 1946 roku. Podobnie złożona ofiara ze swego życia jak Św. Maksymilian Kolbe, który również jest bardzo czczony a jest patronem naszego kościoła i parafii.
Wsparcie udzielone przez proboszcza Ks. Marka Ptak CR. i Rady Parafialnej doprowadziło do tego, że msze św. w języku wietnamskim rozpoczęły się 13-go listopada 2015 r. i jest celebrowana regularnie w drugi piątek każdego miesiąca o godz. 6.30 wieczorem
W tym dniu wierni mogą również skorzystać ze sakramentu spowiedzi w ich języku.
Przez kolejne lata liczba wiernych bardzo znacznie wzrosła, szczególnie w czasie pandemii Covid-19.
Dzisiaj wspólnota wietnamska należy do jednej z największych i najmłodszych i najbardziej aktywnych w parafii.
Po za uczestnictwem w eucharystii Wspólnota Wietnamska włączyła się aktywnie w celebracji specjalnych świąt, procesji i prac fizycznych. Wspólnota jest reprezentowana w Radzie Parafialnej.
Aby wszyscy byli jak najlepiej poinformowani o życiu parafii, ważne informacje są drukowane w biuletynie w języku wietnamskim.
Niech Bóg przez wstawiennictwo Wietnamskich Męczenników wspiera ich wiarę w budowaniu wspólnoty w duchu miłości i jedności.
GRUPA Z KUCHNI – panie i panowie pracują w kuchni parafialnej, przygotowują smaczne polskie obiady na wszystkie święta parafialne, niektóre niedzielne obiady oraz pieką ciasta na niedzielne spotkania w Sali Parafialnej.
SPOTKANIA PARAFIALNE
Wszystkie grupy parafialne mają regularne spotkania, które pozwalają im lepiej się zorganizować oraz lepiej i pełniej włączyć się w życie Parafii i Kościoła.
Miejscem spotkań jest prawie zawsze Centrum Parafialne im. Św. Jana pawła II oraz, specjalny „Meeting Room” w pomieszczeniu dawnej biblioteki.
Na przestrzeni kilkudziesięciu lat, w naszym kościele i Sali Parafialnej gościliśmy wiele znanych osobistości. Oto tylko niektóre z nich:
- 1973
- Kard. Karol Wojtyła —św. Papież Jan Paweł II
- Kard. H. Gulbinowicz
- Arbp. W. Rubin
- Arbp. Sz. Wesoły
- 1988
- Kard. Józef Glemp — Prymas Polski
- 1989
- Delegacja Parlamentarzystów Polskich
- Przedstawiciele Kongresu Polonii Amerykańskiej
- Chór Dziecięcej z Lasek
- Zespół „Pierwiosnek” z Białorusi
- 2001
- „Duet Klasyczny” ze Szwecji — Państwo Szymczyńscy
- Zespół „Wileńszczyzna” z Litwy
- 2018
- Bp. Wiesław Śpiewak CR z Bermud i wiele innych osób.
History in Vietnamese
CỘNG ĐOÀN CÔNG GIÁO VIỆT NAM TẠI GIÁO XỨ OTTOWAY
I.- GIỚI THIỆU.
Cộng đoàn công giáo Việt Nam Ottoway được hình thành từ các nhóm nhỏ những
người Việt Nam công giáo cư ngụ trong vùng Ottoway và các vùng phụ cận. Những
nhóm người này đến nhà thờ để tham dự các thánh lễ cuối tuần bằng tiếng Anh và rồi
dần dần có cơ hội tham dự vào nhiều sinh hoạt chung của giáo xứ. Trải qua một thời
gian những nhóm này quy tụ ngày càng đông đảo hơn, họ mong ước có được một nơi
tôn nghiêm để tổ chức những thánh lễ bằng tiếng Việt và để đáp ứng nhu cầu chung của
giáo hội mẹ VN trong thời gian phát động tiến trình tuyên thánh cho linh mục Phanxicô
Trương Bửu Diệp (Người đã chết thay cho 70 giáo dân được sống, tại giáo xứ Tắc Sậy
VN vào năm 1946), cái chết mang ý nghĩa hy sinh cao cả giống như cái chết của cha
Thánh Maximilian Kolbe người Balan mà giáo xứ Ottoway tôn kính là thánh bổn mạng.
Vào khoảng cuối năm 2015. Được sự cho phép của cha xứ Marek Ptak, CR và sự hỗ trợ
tích cực của ban mục vụ giáo xứ. Thánh lễ đầu tiên được cử hành tại nhà thờ Ottoway
vào lúc 6.30 Pm ngày 13/11/2015 và đều đặn cho đến nay các thánh lễ bằng tiếng Việt,
được tổ chức mỗi tháng một lần vào thứ sáu tuần thứ II trong tháng.
Kể từ thời điểm đầu tiên cho đến những năm kế tiếp và đến ngày nay, số người tham dự
thánh lễ thứ sáu và cầu nguyện bên cha Diệp ngày càng đông đảo hơn, đặc biệt trong
gần 2 năm nay (từ khi phát dịch covid 19) nên số người công giáo VN quanh vùng quy
tụ về nhà thờ Ottoway tham dự thánh lễ thứ sáu hàng tháng và thánh lễ thứ Bảy và
Chúa nhật cuối tuần gia tăng thật nhiều .
II.- GIỜ LỄ VÀ CÁC SINH HOẠT
Time of Vietnamese & English Masses Weekend
Các thánh lễ và sinh hoạt đạo đức, được tổ chức tại nhà thờ Thánh Maximilian Kolbe
Giáo Xứ Ottoway.
Địa chỉ : 85 Rosewater Tce. OTTOWAY SA. 5013
1.-Thánh lễ cha Diệp: Thứ sáu tuần lễ thứ II hằng tháng
Vào lúc 6.30Pm Thánh lễ và cầu nguyện bên cha Diệp ( TIẾNG VIỆT) Trước và sau
thánh lễ có cha VN ngồi tòa giải tội.
2.-Thánh lễ cuối tuần
– Chiều thứ Bảy : 6.30Pm (Lễ tiếng Anh);
– Sáng Chúa Nhật: 8.30 Am (Lễ tiếng Anh); 10.30Am (Lễ Balan.)
Ngoài những thánh lễ và những giờ cầu nguyện thường xuyên trong năm. Cộng đoàn
VN tại Ottoway còn tham gia vào các sinh hoạt chung của giáo xứ như: Lễ bổn mạng,
các giờ chầu thánh thể, phụng vụ Lời Chúa trong các dịp lễ trọng như Giáng sinh. Phục
sinh, Tết dương lịch, Tết nguyên đán VN và các dịp đặc biệt: Dâng hoa kính Đức mẹ,
rước kiệu, hành hương… Hiện nay cộng đoàn công giáo VN tại giáo xứ Ottoway cũng
đã có vị đại diện trong ban mục vụ của giáo xứ, nhằm mục đích giúp cho việc điều hành
mọi sinh hoạt được thuận lợi và hiệu quả hơn.
Bản tin hàng tuần của giáo xứ cũng cập nhật những thông tin hay những thông báo cần
thiết bằng tiếng Việt và trong các thánh lễ cuối tuần đều có bản in riêng LỜI CHÚA
tiếng việt để giáo dân VN hiệp dâng thánh lễ thêm phần sốt sáng hơn. Ngoài ra cộng
đoàn VN còn góp phần vào những công tác chỉnh trang, tu sửa và dọn dẹp khu vực nhà
thờ, hội trường nơi mà chúng ta có được những giờ phút cầu nguyện, gặp gỡ Chúa và
gặp gỡ nhau trong tình anh em cùng một niềm tin và cùng một cha chung trên Trời.
III.- MỤC ĐÍCH: Mục đích của Cộng Đoàn Công Giáo Việt Nam tại giáo xứ Ottoway
là giúp đỡ lẫn nhau, duy trì và phát triển lòng tin yêu vào Thiên Chúa. Bảo vệ và phát
huy truyền thống đạo đức cha ông. Duy trì và phát triển lòng yêu thương quê hương dân
tộc và bảo tồn các giá trị tinh thần cũng như văn hóa và ngôn ngữ Việt. Cầu nguyện cho
tiến trình tuyên thánh cha Phanxicô Trương Bửu Diệp, khuyến khích và thực hiện
những công việc bác ái, từ thiện đối với mọi người không phân biệt phái tính, chủng
tộc, tôn giáo và ngôn ngữ.
Nguyện xin tình yêu của Thiên Chúa qua lời cầu bầu của các Thánh Tử Đạo Việt Nam
giúp mọi tín hữu Việt Nam giữ vững Đức Tin để luôn xây dựng tinh thần yêu thương,
hiệp nhất, biết sống tinh thần cảm tạ và tri ân những hồng ân chúng ta đã và đang lãnh
nhận nơi Thiên Chúa.